Zakupy w czasach epidemii! Pół żartem, pół serio

Mężczyzna stojący w kolejce dwa metry za mną chrząknął zniecierpliwiony, a kobieta stojąca dwa metry za nim zaczęła nerwowo przestępować z nogi na nogę. Wstrzymałem oddech i wbrew zaleceniom sanepidu wystawiłem język na brodę. Zacząłem miętosić foliową torebkę pocierając kciukami o palce wskazujące. Wszystko na nic - ofoliowane paluchy ślizgały się po foliowej torebce, która nie okazywała miłosierdzia i wciąż pozostawała zamknięta nie pozwalając schować zakupów.

Ludzie stojący przed sklepem zaczęli zaglądać przez szybę.

- "Dlaczego on się tak guzdra?",

- "Dlaczego zapłacił i nie odchodzi od kasy?",

- "Ile tu kur... jeszcze mamy czekać?" - ich niewypowiedziane pytania godziły mnie w plecy i tył głowy jak strzały ludzi szeryfa, kierowane w stronę Robin Hooda osaczonego na szczycie wzgórza.

Poczułem krople potu na czole i dla odmiany zacząłem dmuchać w kierunku torebki foliowej by zechciała się otworzyć. Mężczyzna stojący dwa metry za mną skrzywił się i zrobił krok do tyłu, kobieta stojąca dwa metry za nim spojrzała na mnie z oburzeniem.

"To karygodne! To niehigieniczne! To godzi w poczucie bezpieczeństwa publicznego".

Zarumieniłem się zrozpaczony i spojrzałem bezradnie na ekspedientkę. Mężczyzna stojący trzy metry za mną zacisnął pięść, kobieta stojąca dwa metry za nim chwyciła za szyjkę butelki octu, którą miała w koszyku. Tłum na zewnątrz zafalował.

"Ukamienujmy go!" - wydawało mi się, że usłyszałem czyjś krzyk.

I wtedy zdarzyła się katastrofa. Poczułem, ża zaczyna nieznośnie swędzić mnie nos. W pierwszym odruchu chciałem się podrapać, ale w porę uświadomiłem sobie, że to może stać się iskrą zapalną, która doprowadzi do wybuchu i cały świat pogrąży w chaosie. Ze wszystkich sił zacisnąłem dziurki w nosie i rzuciłem ekspedientce błagalne spojrzenie.

Kobieta po drugiej stronie lady uśmiechnęła się zza szyby i popatrzyła na mnie jak na psiaka, który właśnie nasikał na dywan. Wyciągnęła dłoń w gumowej rękawiczce i ratując mnie przed widmem linczu zgrabnym ruchem otworzyła moją foliową torbę. Szybko spakowałem zakupy, przedramieniem otarłem zimny pot z czoła i kłaniając się w pas wyszedłem z Żabki. Czując orzeźwiający powiew wiatru i wiosenne promienie słońca na twarzy odetchnąłem z ulgą. Udało się! Przeżyłem kolejne zakupy.Adam Braciszewski