Pryszczyca wywołuje powstawanie bolesnych pęcherzy, głównie w jamie ustnej i na kończynach zwierząt. Objawy choroby to m.in. obfite ślinienie się, mlaskanie, nadżerki, gorączka, spadek apetytu, niechęć do ruchu, kulawizna oraz spadek mleczności. Szczególnie niebezpieczna może być dla młodych zwierząt - cieląt, prosiąt, jagniąt czy koźląt – u których może doprowadzić do nagłej śmierci, nawet bez widocznych objawów klinicznych.
Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia dochodzi głównie poprzez kontakt między zwierzętami. Wirus przenosi się również przez paszę, wodę, sprzęt, środki transportu, a nawet ludzi, którzy mieli kontakt z zakażonymi zwierzętami lub ich otoczeniem. Co więcej, pryszczyca może przenosić się drogą kropelkową – obecność wirusa w aerozolu stanowi dodatkowe zagrożenie.
Jak się chronić?
Zapobieganie pryszczycy opiera się przede wszystkim na odpowiedniej bioasekuracji i świadomości zagrożenia. W przypadku podejrzenia wystąpienia ogniska choroby należy unikać:
kontaktów między zwierzętami z różnych stad;
odwiedzania gospodarstw, w których przebywają zwierzęta;
używania wspólnego sprzętu, pojazdów i narzędzi.
Dodatkowo należy wdrożyć środki ochronne, takie jak:
odizolowanie chorych zwierząt na 14 dni;
zmiana odzieży i obuwia przy obsłudze zwierząt;
regularna dezynfekcja pomieszczeń i sprzętu.
Świadomość to podstawa
Choć pryszczyca nie zagraża bezpośrednio ludziom, jej skutki gospodarcze są ogromne – ograniczenia eksportowe, straty hodowlane i kosztowne działania likwidacyjne. Dlatego każdy przypadek podejrzenia choroby powinien być niezwłocznie zgłoszony lekarzowi weterynarii.
Rozpoznanie i natychmiastowa reakcja to klucz do zahamowania rozprzestrzeniania się pryszczycy. Edukacja rolników i pracowników branży hodowlanej ma tu ogromne znaczenie.
Brak komentarza, Twój może być pierwszy.
Dodaj komentarz