Prezbiopia - czym jest starczowzroczność i jak ją leczyć?

art. sponsorowany

 Prezbiopia, znana również jako starczowzroczność, to wada wzroku dotykająca najczęściej osoby po 40. roku życia. Wynika ona z naturalnie zachodzących procesów starzenia narządu wzroku. Mimo iż początkowo może być mało zauważalna, wraz z pogłębianiem się tej wady pacjent zauważa u siebie coraz większe problemy z widzeniem. Jakie są zatem mechanizmy powstawania prezbiopii? Czy istnieją rozwiązania umożliwiające skuteczne leczenie i korygowanie tej wady?

Prezbiopia jest efektem stopniowo postępujących procesów starzenia się organizmu. Mowa tutaj o procesie całkowicie fizjologicznym, naturalnym, wieloaspektowym, który może wpływać negatywnie na proces akomodacji oka. W przypadku starczowzroczności soczewka oka ulega powolnemu twardnieniu, przez co traci ona na elastyczności i możliwości dostosowywania się do warunków środowiskowych.

Akomodacja polega głównie na zmianie kształtu soczewki oka poprzez napięcie mięśnia rzęskowego w oku. Z wiekiem twardniejąca soczewka gorzej poddaje się działaniu mięśnia- trudniej zmienia swój kształt, przez co pojawiają się problemy z wyostrzaniem obrazu z bliska.

Należy mieć na uwadze, iż pogorszenie się akomodacji zachodzi w sposób ciągły, przy czym przyspieszone tempo tego procesu, jak i zauważenie pierwszych objawów najczęściej występuje po 40. roku życia. W ten sposób określa się początki prezbiopii.

Czym najczęściej objawia się upośledzona akomodacja oka prowadząca do prezbiopii? Jednym z najbardziej charakterystycznych objawów jest zaburzenie ostrości widzenia i rozmazanie postrzeganego obrazu. Obraz rozmywa się na bliskich odległościach - jest to najczęściej zauważalne po całym dniu, gdy wzrok pacjenta jest już zmęczony lub po długim pobycie w pomieszczeniach ze sztucznym oświetleniem.

Prezbiopia utrudnia widzenie z bliskich odległości co objawia się głównie oddaleniem tekstu przy czytaniu lub powiększaniem czcionki w telefonie i komputerze.

Postępujące osłabienie narządu wzroku z czasem powoduje trudności w postrzeganiu rzeczy znajdujących się blisko i daleko. Nie można dostosować ostrości, ponieważ nie jest już możliwa maksymalna lub szybka akomodacja oka.

W konsekwencji pacjent męczy się coraz bardziej, a utrudnione widzenie prowadzi w konsekwencji do szybszego zmęczenia oczu, bólów głowy czy konieczności korzystania z mocniejszego światła w pomieszczeniu.

Podstawowym sposobem korygowania starczowzroczności są okulary i soczewki kontaktowe.

Jeśli chodzi o okulary, ich dobór zależeć będzie od tego, w jaki sposób postępuje wada, a także, w jakich okolicznościach pacjent najczęściej korzysta z okularów. Chodzi tutaj nie tylko o czytanie, ale także o jazdę samochodem czy długotrwałą pracę przy komputerze. Wymienia się okulary jednoogniskowe, dwuogniskowe, progresywne i półprogresywne.

Drugim rozwiązaniem są soczewki kontaktowe. Przy niewielkiej wadzie niektórym rekomenduje się stosowanie soczewek sferycznych lub torycznych w monowizji.   Pacjentom znacznie częściej przepisywane są soczewki wieloogniskowe (multifokalne). Ich dobór przebiega sprawniej, jest bardziej przewidywalny, a prezbiop może liczyć na wysoką jakość i komfort widzenia.

Kolejną metodą leczenia starczowzroczności jest laserowa korekcja wzroku. Jest to stosunkowo szybki zabieg, podczas którego dba się o maksymalny komfort pacjenta. Przed przystąpieniem do przeprowadzenia procedury wykorzystującej laser konieczny jest wywiad medyczny i wykonanie badań okulistycznych mających na celu upewnienie się, że pacjent kwalifikuje się do zabiegu.

Ostatnim sposobem leczenia prezbiopii jest implantacja sztucznej soczewki wewnątrzgałkowej.  Ta metoda jest rekomendowana szczególnie pacjentom narażonym na wystąpienie zaćmy w przyszłości. Jest to metoda polegająca na usunięciu naturalnej soczewki oka i zastąpienie jej implantem dającym dobre widzenie z daleka i z bliska.

Prezbiopia wcale nie musi oznaczać permanentnego pogorszenia jakości życia pacjenta. Dzięki doborowi odpowiedniej metody korekcji lub leczenia można przywrócić ponownie komfort widzenia na dłużej.

Źródła:

https://journalsmededu.pl/index.php/ophthatherapy/article/view/654/606

https://www.infona.pl/resource/bwmeta1.element.baztech-cfb921ce-cb6e-48e3-8213-d36b07d1bea1

https://www.journalsmededu.pl/index.php/ophthatherapy/article/download/713/660